Zorgstelsel

Het Nederlandse zorgstelsel is gebaseerd op een aantal principes: er moet sprake zijn van een goede en verantwoorde kwaliteit van de zorg, van betaalbare zorg en van beschikbaarheid van zorg voor iedereen, ongeacht leeftijd, gezondheidstoestand of inkomen.

Vanaf 2006 kennen we in Nederland een vraaggestuurd systeem van zorg oftewel gereguleerde marktwerking. Door gereguleerde marktwerking in de zorg wil de overheid een beter systeem van gezondheidszorg bereiken dat stimuleert tot een verhoogde efficiëntie en leidt tot betere kwaliteit, toegankelijkheid en transparantie. In 2008 is ook voor de GGZ de gereguleerde marktwerking geïntroduceerd.

De zorg in Nederland wordt op verschillende manieren bekostigd: via het Rijk of via gemeenten. Zowel het Rijk als gemeenten maken met zorgaanbieders afspraken over de prijs, kwaliteit en het volume van de zorg. Zorgaanbieders onderling concurreren voornamelijk op de geleverde kwaliteit van zorg. Daarnaast is voor alle inwoners van Nederland verplicht om een basiszorgverzekering af te sluiten bij een zorgverzekeraar naar keuze. Deze keuze kan gebaseerd zijn op laagste prijs maar bijvoorbeeld ook op de volledige keuzevrijheid bij het kiezen van een zorgaanbieder.

Het basispakket is bij alle zorgverzekeraars gelijk. Het Zorginstituut Nederland adviseert de minister van VWS over de inhoud en de omvang van het basispakket. De minister beslist uiteindelijk wat er in het basispakket zit en wat niet.

Als je als burger vervolgens een bepaalde gezondheidsklacht hebt, ga je hiermee naar een hulpverlener. Deze hulpverlener maakt een afweging waar jij als zorgvrager het beste geholpen kan worden. In Nederland fungeert de huisarts als poortwachter voor zowel de generalistische basis GGZ als de gespecialiseerde GGZ.